.

.

.

بسم الله الرحمن الرحیم

روز در موزه 3

«القای تکامل انسان»

.

ادامه بازدید از موزه اسمیتسونیان و این بار تالار منشا بشری

.

.

.

بسم الله الرحمن الرحیم

روز در موزه 2

«خاموش کردن انفجار»

پاشیدن خاکستر اسمیتسونیان بر روی انفجار کامبرین

اخیراً این فرصت را داشتیم که از موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان بازدید کنیم که «چارلز داروین» را به عنوان قهرمان بی‌رقیب زیست‌شناسی معرفی می‌کند. مطلب (روز در موزه 1 ، داروین همیشه و همه جا) را ببینید. اما پاشنه‌ی آشیل آقای داروین به شدت خاکی شده است. خاک انفجار کامبرین. حتی او نیز در آن زمان متوجه شد که این مساله، تهدیدکننده‌ی روایت او از تکامل تدریجی و آهسته است - تهدیدی که در قرن بیستم (پس از رفتن داروین)، توسط فسیل‌های برگس شِیل به شدت تشدید شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

روز در موزه 1

«داروین همیشه و همه جا»

در اسمیتسونیان -موزه‌ی ملی- داروین همیشه و در همه جا است

دیوید کاپج: «داروین همیشه و همه جا»، این احساسی بود که ما در بازدید از ویترین علم آمریکا -موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونیان- داشتیم. توجه کنید که اسمیتسونیان، یک موزه ملی است؛ متعلق به همه‌ی ماست. با این حال در هیچ کجا اشاره ای به زیست شناسان معتبری که دیدگاه‌های متفاوتی دارند وجود ندارد. طراحی هوشمند، و هر چیز مرتبط با آن - همگی نادیده گرفته شده‌اند. مشکلات مربوط به تکامل -حتی زمانی که به رسمیت شناخته شوند- با زیرنویس‌هایی که بهانه‌های ساده‌ای را ارائه می‌دهند، در زیر فرش، مخفی و لاپوشانی می‌شوند.

هزاران بازدید کننده ای که از درب وارد می شوند، نمی دانند که با یک «نمایش تبلیغاتی چند میلیون دلاری» تلقین ذهنی خواهند شد.

اولین چیزی که مردم می بینند یک فیل عظیم الجثه در محوطه‌ی بزرگ است.