بسم الله الرحمن الرحیم

منشا حیات 6

منشا اولین مولکول های خودتکثیر شونده

برای مشاهده ی سایر قسمت ها، اینجا را کلیک نمایید.

     در یک سمینار کارشناسی که توسط « استنلی میلر» تدریس شد و من (کیسی لاسکین) به عنوان دانشجو در دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو شرکت کردم، دکتر میلر به ما آموخت که "ساخت ترکیبات و ایجاد زندگی دو چیز متفاوت هستند." (1) آزمایش‌های بسیار زیادی از نوع آزمایش «میلر» تلاش کردند تبدیل گازهای مواد شیمیایی غنی از انرژی را به اسیدهای آمینه و دیگر مونومرهای زیست مولکولی نشان دهند؛ اما این برای ایجاد حیات کافی نیست.

هر توضیحی درباره منشأ حیات باید شامل مسیرهای بیوشیمیایی قابل قبولی از بلوک‌های سازنده زیستی تک و تنها - مانند اسیدهای آمینه یا اسیدهای نوکلئیک- به زنجیره‌های کاربردی - مانند پروتئین‌ها و DNA- باشد. توضیح منشا حیات همچنین باید شامل راه هایی برای سرعت بخشیدن به واکنش های شیمیایی باشد که به طور طبیعی کند هستند.

بسم الله الرحمن الرحیم

منشا حیات 5

مشکل «گردهمایی» و خاستگاه زندگی

برای مشاهده ی سایر قسمت ها، اینجا را کلیک نمایید.

با فرض اینکه می‌توان پلیمرهای آلی پیشا-زیستی را تحت مجموعه‌ای از شرایط طبیعی ایجاد کرد، منشأ حیات هنوز نمی‌تواند رخ دهد مگر اینکه مولکول‌های مورد نیاز را بتوان در یک ظرف محافظ که در آن، واکنش‌های شیمیایی لازم قابلیت انجام دارند، متمرکز یا «مجموعه» کرد. در موجودات زنده، چنین محیطی، همان واحد اساسی حیات است: سلول (یاخته). اما آیا چیزی مانند غشای سلولی می‌تواند به طور طبیعی، قبل از وجود حیات ایجاد شود؟

بسم الله الرحمن الرحیم

منشا حیات 4

تشکیل پلیمرها؛

مشکلی برای خاستگاه زندگی

برای مشاهده ی سایر قسمت ها، اینجا را کلیک نمایید.

برای لحظه‌ای فرض کنید که راهی برای تولید مولکول‌های آلی ساده در زمین اولیه وجود داشته است (برای توضیحات بیشتر در این مورد به قسمت قبلی مراجعه نمایید). بیایید از این مرحله عبور کنیم و تصور کنیم که این مولکول‌ها یک سوپ اولیه را تشکیل داده‌اند، یا می‌توانستند در نزدیکی یک دریچه‌ی گرمابی (هیدروترمال) با انرژی بالا پدید آمده باشند. در هر صورت، نظریه‌پردازان منشاء حیات باید مرحله‌ی بعدی را توضیح دهند:

بسم الله الرحمن الرحیم

منشا حیات 3

یک راز:

ساختن پیشا-زیستیِ مونومرهای آلی ساده

برای مشاهده ی سایر قسمت ها، اینجا را کلیک نمایید.

آزمایش‌های میلر-اوری (Miller-Urey) در سال‌های 1952-1953 انجام شد(1) و از آن به عنوان یک کشف مهم و بزرگ تجلیل شد، زیرا پیشرفتی در راه پیدا کردن یک مسیر شیمیایی برای تولید اسیدهای آمینه -واحدهای سازنده پروتئین ها- بود. به این صورت که گازهایی که فرض می‌شد در جو اولیه‌ی زمین وجود داشته اند، می توانسته اند توسط واکنش های شیمیایی، به اسیدهای آمینه تبدیل شوند. این آزمایش (به دستگاه نشان داده شده در شکل زیر نگاه کنید)، و سایر آزمایش‌های مشابه، توانسته اند مونومرهای ساده ای را تولید کنند که واحدهای ساختمانی مخصوص حیات هستند.