.

.

.

بسم الله الرحمن الرحیم

 

روز در موزه 2

«خاموش کردن انفجار»

 

پاشیدن خاکستر اسمیتسونیان بر روی انفجار کامبرین

اخیراً این فرصت را داشتیم که از موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان بازدید کنیم که «چارلز داروین» را به عنوان قهرمان بی‌رقیب زیست‌شناسی معرفی می‌کند. مطلب (روز در موزه 1 ، داروین همیشه و همه جا) را ببینید. اما پاشنه‌ی آشیل آقای داروین به شدت خاکی شده است. خاک انفجار کامبرین. حتی او نیز در آن زمان متوجه شد که این مساله، تهدیدکننده‌ی روایت او از تکامل تدریجی و آهسته است - تهدیدی که در قرن بیستم (پس از رفتن داروین)، توسط فسیل‌های برگس شِیل به شدت تشدید شد.

     از سال 1909 چارلز والکات، سنگواره (فسیل‌)های کامبرینی را از برگس شِیل تازه کشف‌شده در غرب کانادا، به صورت جعبه جعبه،‌ به اسمیتسونیان فرستاد. اهمیت کامل این سنگواره‌ها تا 50 سال بعد، زمانی که دانشمندان گرد و غبار جعبه‌های اسمیتسونیان را پاک کردند و به دقت آن فسیل‌ها را مورد بررسی قرار دادند، درک نشد. در آن موقع بود که آن‌ها آثار واضحی از حیوانات پیچیده را مشاهده کردند که به صورت کاملاً شکل گرفته، بدون هیچ جد مشخصی، پدیدار شده بودند. در این سنگواره‌ها، حتی جزئیات قطعات نرم بدن، حفظ شده بود. استفان جِی گولد همچنین متوجه شد که این فسیل‌ها تدریج‌گرایی داروینی را به چالش می‌کشند.

     متصدیان اسمیتسونیان امروز به خوبی می‌دانند که چگونه این اکتشافات و سنگواره‌های بعدی که از چین یافت شدند، شک داروین را شدیدتر می‌سازند نسبت به آنچه که داروین در آن زمان می‌دانست. پس اکنون چگونه باید انفجار کامبرین را به عموم بفروشند؟

استراتژی های عرضه و فروش

این روش را می‌توان «جاسازی» نامید: «قبل» را با اعتماد به نفس ارائه دهید، «بعد» را هم با اعتماد به نفس ارائه دهید، و سپس با انفجار کامبرین به‌عنوان یک مشکل جزئی در این بین برخورد کنید، مشکلی که مطمئناً باید به یک نحوی در میان این دو، جا بشود. دو استراتژی دیگر مورد توجه قرار گرفت: یکی، موزه همه چیز را در یک جدول زمانی تکاملی سازماندهی می کند که بیننده را تحت تأثیر خود قرار می دهد.

دیگری آنکه متصدیان، داستان کامبرین را به دو نمایشگاه در دو طرف موزه تقسیم کرده‌اند. آیا این راهی برای جلوگیری از تاکید بر اهمیت انفجار کامبرین به بازدیدکنندگان بود؟

از این دو نمایشگاه، تصویری ترین آن در «تالار سنگواره‌ها» است، جایی که والدین و بچه هایی که می خواهند دایناسورها را ببینند، به احتمال زیاد از آنجا عبور می کنند.

خاستگاه حیات، صرفاً پیش‌فرض گرفته شده است (بدون هیچ توضیحی در مورد چرایی و چگونگی پیدایش آن). بازدیدکنندگان روی یک پوستر مصور می‌خوانند: «ممکن است میکروب‌ها، 3.5 میلیارد سال پیش در سواحل زندگی می‌کرده‌اند، نسبتاً بلافاصله پس از پدیدار شدن اولین شکل‌های زندگی». آن‌ها به طور تصادفی پدیدار شدند، همین. این یک بحث مبتنی بر جادو است، نه علم. و پس از پدیدار شدن میکروب‌ها، آن‌ها حتما اکنون زمان زیادی در اختیار دارند تا مولکول‌ها را دستکاری کرده و آنچه در راه است را اختراع کنند، یا شاید هم نه، بلکه همه چیز به طور انفجاری پیش رفته است.

اِدیاکاران‌ها (Ediacarans) با برخی از نمونه‌های فسیلی و تصدیق به اینکه "سوالات زیادی در مورد چگونگی تکامل و زندگی آن‌ها وجود دارد" به طور قابل قبولی ارائه می‌شوند (اما این سوال که «آیا آن‌ها اصلا از چیزی تکامل یافته‌اند یا خیر» هرگز مطرح نمی‌شود). زیرنویس‌ها به صراحت نمی‌گویند که آن‌ها اجداد حیوانات کامبرین بوده‌اند، اما آن‌ها تحت عنوان درشتِ -ظهور حیوانات- نشان داده شده‌اند (یک گفتگوی جادویی دیگر). {توضیحات بیشتر در پی‌نوشت}

در مورد چارنیا (Charnia)، تابلو می گوید "آنها حیوان بوده‌اند" اما بدون دهان! این یکی از چهار نامگذاری صریح ادیاکاران‌ها به عنوان حیوان است. یک پاراگراف مجاور می گوید: "رفتارهای معمولی حیوانات ... هنوز تکامل نیافته بود." زیرنویس‌ها از ذکر «انفجار ادیاکاران» اجتناب می‌کنند و ویژگی‌های ادیاکاران‌ها را تا آنجا که ممکن است افزایش می‌دهند تا از دیدگاه خود در رابطه با مسیر تکاملی به سمت حیوانات واقعی کامبرین حمایت کنند.

{چارنیا}

خاموش کردن انفجار

    سپس خود انفجار کامبرین می آید. زیرنویس‌های مرتبط، مکرراً می‌گویند که اولین حیوانات این ویژگی یا آن ویژگی را «تکامل» دادند، مثلا ساختارهای جدید یا قطعات سختی که "به آن‌ها اجازه می‌داد در بسیاری از موارد جدید و متفاوت زندگی کنند". اما «چه چیزی باعث شد چنین نوآوری‌هایی شعله‌ور شوند؟» به این سوال کلیدی به گونه ای پاسخ داده می شود که گویی چون حیوانات جدید به چیزهایی جدید نیاز داشته‌اند، «شیمی» این کار را برایشان انجام داده است. چقدر متفکر است این شیمی! "از آنجایی که کلسیم در دریاهای گرم‌تر در دسترس قرار گرفت، حیوانات از آن برای ساختن قسمت‌های سخت کربنات کلسیمی استفاده کردند و با توجه به اینکه بیشتر حیوانات از حیوانات دیگر تغذیه می‌کردند، پوشش محافظ، مزیت بزرگی بود." خب مشکل حل شد! با تشکر از شما کلسیم.

سپس یکی از پوسترها می گوید: «زندگی پیچیده می شود». چگونه؟ سلول‌ها پیچیده‌تر شدند زیرا اکسیژن بیشتری در دسترس بود. آن‌ها به راحتی انجامش دادند. کافی است به سادگی اکسیژن را اضافه کنید!

.

تابلوی دیگری نیز هست که به اکسیژن اعتبار می‌دهد. در زیر عنوان «تنوع فوران می‌کند»، خوانندگان متوجه می‌شوند که "تقریباً همه‌ی گروه‌های اصلی حیوانات امروزی، در این انفجار تکاملی باستانی، پدید آمده‌اند". آها! پس این یک انفجار اما از نوع «تکاملی» بود.

.

.

و هنگامی که این انفجار «تکاملی» اعلام می‌شود، این تابلوها خوانندگان را به دنیایی از تریلوبیت ها، کرم ها، جانوران خزیدنی و حیوانات حفرکننده از انواع مختلف، هدایت می کنند و هم‌چنین حیوانات "عجیب و غریبی" مانند خنجرپشت (ویواکسیا Wiwaxia ) که طبق تابلو "ممکن است از بستگان نرم تنان یا کرم‌های قطعه-قطعه‌ای بوده یا کاملاً چیز دیگری باشد". (اما اجداد این جانوران متنوع دقیقا کجا هستند با وجود کاوش های بسیار در سرتاسر جهان؟) اما این یک کلی گویی است که تقریبا هر گزینه‌ی (نامربوطی) را به عنوان جد احتمالی مطرح می‌کند؛ این کاملا مبتنی بر حدس و گمان است نه علم و شواهد.

.

.

حال به سراغ نمایشگاه دوقلوی اینجا می‌رویم

کاملا در طرف دیگر موزه، نمایشگاه دیگری وجود دارد که تعدادی از فسیل‌های مهم برگِس شیل را به نمایش می‌گذارد، اما با هیاهوی کمتر. آن‌ها در ویترین‌های شیشه ای با زیرنویس‌های با حروف کوچک قرار داده شده اند. ادیاکاران‌هایی مانند دیکین‌سونیا (Dickinsonia) و تریبراکیدیوم (Tribrachidium) که "اثرماندگاری ایجاد کردند" به نمایش گذاشته شده اند.

"سپس ... ووه!"

.

.

ما دوباره یاد می گیریم که "زندگی پیچیده می شود." در این مرحله، یک پوستر بزرگ می آید. که نوشته: "از شروع ساده"، خب بعدش چه اتفاقی افتاد؟ "انفجار زندگی اولیه." این را بخوانید: 

"برای بیش از دو میلیارد سال، زندگی روی زمین با تغییرات بسیار اندکی همراه بود. سپس ووه! "

"چه اتفاقی افتاد؟" حالا که توجه شما را جلب کردند می توانند جواب علمی را بدهند:

"علاوه بر سایر موارد، اکسیژن آزاد شده توسط موجودات ساده به تدریج در جو و اقیانوس افزایش یافت. این امر، شکوفایی زندگی پیچیده را ممکن کرد. "

این یک سخن گردانی و سفسطه‌ی کلامی است که تبلیغات‌چی‌های حذبی را روسفید می‌کند. آیا توانستید راه دررو را در این متن ببینید؟ یعنی اگر برای شما سخت است که باور کنید اکسیژن چنین قدرتی دارد، به یاد داشته باشید که این فقط یک عامل، "علاوه بر سایر موارد" دیگر است. باز هم یک کلی گویی که هر گزینه‌ای را شامل می‌شود در اینجا رخ داده است.

.

.

سپس موزه که از استراتژی داروینی اشباع شده است، موجودات منطقی‌ای مانند ما را به کرم‌های بستر کامبرین متصل می‌کند. "ما از آنها آمده‌ایم؟" بازدیدکنندگان با آموختن اینکه طرح های بدنی اولیه 542 تا 488 میلیون سال پیش ایجاد شده اند، می خوانند:

دوستان شما، خانواده و لاک پشت خانگی‌تان ممکن است خیلی شبیه به موجودات اینجا نباشند. اما ما و دوستان حیوانی‌مان، وارثان این اقیانوس نشینان باستانی هستیم.

هر طرح بدنی کامبرینی موفقیت آمیز نبود. اما آن‌هایی که موفق شدند الگوی هر حیوانی را که به دنبال آن‌ها آمدند - در داخل آب و روی خشکی - تعیین کردند.

ووه واقعا؟!

فسیل‌ها

اینجا "با برخی از ابتدایی‌ترین شکل‌های حیات زمین آشنا شوید"، فسیل‌های اصل از برگِس شِیل شامل پنج‌چشمی (اپابانیا Opabinia)، خنجرپشت (ویواکسیا Wiwaxia)، هالوسی جِنیا (hallucigenia)، پیکایا (Pikaia) (که در کمال تعجب یک {ماهی} طنابدار {مهره‌دار} است)، اسپری‌جینیا (Spriggina)، و تریلوبیت‌های مختلف هستند.

.

.

.

.

اکثر بینندگان اگر حتی اصلا متوجه این فسیل‌های مهم شوند، بعید است که توجه زیادی به آن‌ها داشته باشند. ما همراه با دوستی دانشور -توماس وودوارد، نویسنده‌ی کتاب‌های «تردید درباره داروین» و «داروین پاسخ می دهد»- که مشتاق دیدن فسیل های والکات بود، از موزه بازدید کردیم. حتی خود ما نیز تا دقایق پایانی بازدیدمان آن‌ها را نیافتیم زیرا تصور می کردیم همه آن‌ها باید در تالار سنگواره‌ها باشند.

.

.

.

در این سمت موزه، بیشتر فسیل‌های بِرگس شِیل، کوچک هستند و زیرنویس‌ها با حروف نسبتاً ریز نوشته شده‌اند. سنگواره‌های تریلوبیت‌ها بر روی دیوار مقابل، به‌طور متراکم نصب شده و شماره‌گذاری شده‌اند، و لازم است بازدیدکنندگان به راهنمای هر شماره نگاه کنند تا بتوانند هر کدام را شناسایی نمایند. یک نمایش جداگانه درباره آنومالوکاریس (Anomalocaris) فقط ویژگی ها و زیستگاه آن را مورد بحث قرار می دهد، نه اهمیت آن را به عنوان یک بندپای پیچیده که با تدریج‌گرایی داروینی مخالفت می کند.

.

.

یکی از پوسترها ارتباط «والکات Walcott» با موزه را توضیح می دهد. والکات پس از مشاهده‌ی «برگس شیل» در سال 1909، "آن مکان را در دهه‌ی بعد کاوش کرد و بیش از 65000 نمونه را برای مجموعه اسمیتسونیان استخراج کرد." به نظر می رسد که حدود 64980 عدد از آن‌ها در زیرزمین به دور از چشم عموم محبوس شده اند.

.

.

.

پوستر دیگری 9 عدد از شاخه‌هایی را نشان می دهد که در انفجار کامبرین ظهور می کنند (فیلا یا شاخه، به گروه بزرگی از جانداران گفته می‌شود که طرح‌های بدنی اصلی شان با یکدیگر یکسان است؛ در انفجار کامبرین، اکثر فیلاهای حیوانات به طور انفجاری تشکیل شدند). البته گفتنی است که تعداد فیلاهای ظهوریافته در کامبرین، حداقل دو برابر این تعداد است. کتاب «شک داروین Darwin’s Doubt» اثر استفان مایر (Stephen Meyer) به خوبی آن‌ها را از مقالات علمی گزارش می‌دهد.

.

.

پوستری مجاور دوباره این سوال کلیدی را می پرسد: "چه چیزی باعث انفجار تنوع در دوره کامبرین شد؟" جوابش چیزی در این مایه هاست که سلام قبلا بهت گفته بودیم اکسیژن بود، تغییر آب‌وهوا بود، قسمت های اسکلتی سخت بود، شکار کردن بود، چرا مدام میپرسی؟!

.

.

.

سابقه فسیلی نشان می دهد که چه اتفاقی افتاده است، اما نمی تواند به طور قطعی به ما بگوید که چرا این اتفاق افتاده است. تغییر در آب و هوای زمین و سطح اکسیژن اقیانوس ها ممکن است به تنوع سریع دامن زده باشد. یکی دیگر از دلایل احتمالی ممکن است تعامل بین حیوانات پیچیده‌ باشد -که تعدادشان زیاد شده بود، رقابت و شکار، اغلب جرقه نوآوری را می‌زند.

علل آن هر چه که باشد، انفجار کامبرین منحصر به فرد بود. دیگر هرگز چنین طرح‌های بدنی شدیدا متفاوتی، به این سرعت تکامل نیافته است.

پیام را دریافت کردید؟ "علل آن هر چه که باشد" جزئی از تکامل است. عامل هوشمند مجاز نیست.

.

.

اما منبع اطلاعات مورد نیاز برای ساختن طرح‌های بدنی سلسله مراتبی با انواع کامل سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌های جدید، و هم‌چنین مغز و رفتارهای جدید چه بود؟ این سوالی است که هیچ مقدار اکسیژنی نمی تواند آن را توضیح دهد.

در بخش سوم و آخر این بازدید از موزه ملی تاریخ طبیعی، خواهیم دید که آنها با تکامل انسان چه می کنند...

.

نوشته شده توسط دیوید کاپج 

DAVID COPPEDGE

.

این مطلب به طور اختصاصی توسط «شکوه آفرینش» تهیه شده است

و ترجمه ای است از:

https://evolutionnews.org/2021/11/smithsonian-glosses-over-the-cambrian-explosion/

.

.

پی‌نوشت:

     توجه شود که هنوز بحث و جدل زیادی بر سر ادیاکاران‌ها وجود دارد که آیا آن‌ها اصلا در دسته‌ی حیوانات قرار می‌گیرند یا گروهی کاملا مجزا بوده‌اند. به هر حال آن‌ها هیچ ارتباط و شباهتی را با حیوانات کامبرین که مدت ها پس از انقراض ادیاکاران‌ها ظاهر می‌شوند، نشان نمی‌دهند که بتوان آن‌ها را اجداد حیوانات کامبرین نامید، اما در موزه چیزی در این رابطه اظهار نشده و این طور القا می‌شود که گویا ادیاکاران‌ها اجداد اولیه‌ی حیوانات بوده اند. هم‌چنین جالب است که این گروه مرموز نیز خودشان به طور ناگهانی در ثبت‌های فسیلی ظاهر می‌شوند که دانشمندان به آن لقب انفجار آوالون را داده‌اند!  

     دکتر بکلی، دیرینه شناس می‌نویسد: "این موجودات دریایی عجیب شامل تشک‌های میکروبی پوشاننده کف دریا و ارگانیسم‌های مرموز بزرگ بی‌تحرکی هستند که فاقد هر گونه دستگاه تغذیه قابل مشاهده هستند (باغ صلح‌آمیز ادیاکارا)." *

"اما حتی اگر جانداران ادیاکران به‌عنوان متازوئا (حیوان) با موقعیت فیلوژنتیکی در جایی بین اسفنج‌ها و حیوانات دوجانبه تأیید شوند، هیچ توضیحی برای ظهور ناگهانی طرح‌های بدن حیوانی در جریان انفجار کامبرین نخواهند داشت. جانداران ادیاکران، هر چه که بودند، قطعاً به هیچ یک از فیلاهای حیوانی کامبرین، انتقالی نداشتند. در بهترین حالت، آن‌ها می توانند نشان دهنده یک شاخه جانبی و بن بست منقرض شده و عجیب و غریب از پلاکوزوئن ها و/یا coelenteates باشند." **

*https://evolutionnews.org/2024/05/fossil-friday-discontinuities-in-the-fossil-record-a-problem-for-neo-darwinism/

** https://evolutionnews.org/2018/09/why-dickinsonia-was-most-probably-not-an-ediacaran-animal/

.

.

🌏برای مشاهده‌ی بقیه‌ی قسمت‌ها اینجا را کلیک نمایید🌏 

.

.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد انفجار شگفت انگیز کامبرین،

مستند جذاب معمای حل نشدنی داروین را ببینید⛰

.

اگر این مقاله برای شما جالب بود،

آن را با دوستان شاداب خود نیز به اشتراک بگذارید

 

🌺🍃🏵🍃🌺

 

 

 

📜با عضویت در خبرنامه‌ی شکوه آفرینش

از آخرین اخبار و مطالب ما آگاه شوید 📺